ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΝΑΜΕΜΕΙΓΜΕΝΕΣ ΣΤΟ ΜΙΞΕΡ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΜΟΥ...

Τρίτη, Μαΐου 13, 2008

Μετακομίσαμε

Το μαγαζί μεταφέρθηκε στην παρακάτω διεύθυνση --> http://mouxlas21.pekalicious.com/

Παρασκευή, Μαΐου 09, 2008

Εκτελούνται μεταφοραί ο μούχλας…

Αλλάζουμε μαγαζί για όσους δεν κατάλαβαν. Πάμε στου pek, να τον στηρίξουμε κιόλας. Και επειδής μου ζήτηξε να γράφω πιο συχνά, λέω να αρχίσω να προθερμαίνομαι. Όπως λοιπόν συνηθίζεται στις μετακομίσεις, στο πακετάρισμα πάνω ανακαλύπτεις διάφορες μαλακίες ( η αγαπητή κωλόγρια έχει και μεγαλύτερη εμπειρία επί του θέματος), εγώ είπα να κοιτάξω να κάνω μια αναδρομή. Πάμε …

Ιούλιος 2006. Με το «Πέρι ειλικρίνιας» κείμενο μπαίνω ενεργά στον χώρο του blogging. Της πουτάνας το κάγκελο σε ένα σεντόνι 4000+ λέξεων, όπου με ότι πιάστηκα για θέμα, απλά δεν το άφησα όρθιο. Η αγαπητή uba βλέπει την αρχή, φαντάζεται τη συνέχεια και στα σχόλια απλά προειδοποιεί τον κόσμο.

Βέβαια τον ίδιο μήνα ανεβαίνει και το «Viva espana». Μια ιστορία ύμνος στη μαλακία της μέσης εναλλακτικής ελληνίδας. Όπως επίσης πως όταν το τέλος δεν θέλω να είναι happy, είναι για χάπι.

Αύγουστος 2006. Το παραδοσιακό greek-καμάκι αντικαθίσταται από το τζατζίκι σε μια ιστορία μαλακίας, παράνοιας και απελπισίας μου. Το «τζατζίκι ρε; Είμαστε σοβαροί;», ανήκει πλέον στη σφαίρα του μύθου.

Σεπτέμβριος 2006. Ταρίφες, ΤΕΙ, ΠΑΟΚτσήδες, νεοέλληνες πολίτες και πολιτικοί. Πως χώρεσαν όλα στο «γαμω την κλάψα σας!», ο θεός και η ψυχή μου (ή καλύτερα το μυαλό μου).

Δεκέμβριος 2006. Πριν φύγει ο χρόνος και λίγο πριν τα γενέθλια μου συμβαίνει κάτι που μόνο σε μένα θα μπορούσε να συμβεί. Αναρωτώμενος «και τώρα τι κάνεις;» δείχνω ότι τα κείμενα μου είναι βγαλμένα από τη ζωή.

Μάρτιος 2007. Στο «περί ελευθερίας λόγου» με τη βοήθεια video του Bill Hicks (http://www.youtube.com/watch?v=WDrgwZsGC9A) υποστηρίζω τη δημοκρατία και την ελευθερία του λόγου, απλά αναρωτιέμαι για τη χρησιμότητα.

Αύγουστος 2007. Η ιστορία της «Generation X» είναι το δικό μου κατηγορώ στην γενιά των 50s και 60s.

Σεπτέμβριος 2007. Ο «φανταστικός διάλογος» είναι το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της ελπίδας να γίνω διάσημος και αγαπητός blogger.

«Τράβα να βάψεις κανένα νύχι κοπέλα μου» φωνάζω τον ίδιο μήνα και κρίνοντας από τα όσα διάβασα από την μέση νεοελληνίδα αυτή wanna-be γκόμενα και λίγα της έσουρα στο κείμενο.

Μάρτιος 2008. Με το «ΜΟΥΧΛΑ-TV: NEWS», πάω το blogging στο επόμενο επίπεδο.


Και με αυτά τα ολίγα highlights από την (σχεδόν)2χρονη παρουσία μου στο blogspot αποχωρώ. Ότι έχω γράψει εδώ θα μείνει εδώ τιμής ένεκεν.

Όσο για το άλλο το μαγαζί, μόλις τελειώσω με τα βαψίματα, θα σας πω και που είναι. Stay tuned ;)

Δευτέρα, Μαΐου 05, 2008

Φανταστικός (…ή μήπως όχι;) διάλογος

- Με έψαχνες
- … , γεια και σε σένα.
- Λέγε! Με έψαχνες;
- Ναι.
- Γιατί;
- Μήπως τα λέγαμε.
- Δεν θέλω.
- Τι δεν θέλεις;
- Να μιλάμε, να σε ξέρω, να υπάρχεις για μένα.
- Ε καλά τότε τι μου μιλάς τώρα; Γιατί δεν έμεινες εξαφανισμένη;
- Ήθελα να σιγουρευτώ.
- Για ποιο πράμα;
- Ότι με έψαξες.

Τετάρτη, Απριλίου 02, 2008

MOUXLA-TV: NEWS 02


Δευτέρα, Μαρτίου 31, 2008

Αφιερώσεων συνέχεια.

Αφιερώσεων συνέχεια γιατί είδα ανταπόκριση. Σήμερα είχα όρεξη για πολλά πράματα. Μουσικά ασπούμε ήθελα να ακούσω:

Θάνος Πετρέλης – Κερνάω


4 Non Blondes - What's Up


Cake - Friend Is A Four Letter Word


Antonio Vivaldi La Primavera Four Seasons


Χμ …η αλήθεια είναι ότι είχα όρεξη για μερικές ταινίες:

Fantastic Four: Rise of the Silver Surfer:

Four Rooms:

Four Weddings and a Funeral:


και είδα και μια διαφήμιση που κάτι κυριακάτικο πήγε να μου θυμίσει αλλά δεν θυμάμαι τι ρε γαμώτο ...



OOOOOOH RIBOOO!!!!!

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ

Τίτλος: ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ
Συνθέτης: Μάνος Χατζιδάκις
Στιχουργός: Μάνος Χατζιδάκις


Aπ' το παράθυρό μου στέλνω
ένα δύο και τρία και τέσσερα φιλιά
που φτάνουν στο λιμάνι
ένα και δύο και τρία και τέσσερα πουλιά

Πώς ήθελα να είχα ένα και δύο
και τρία και τέσσερα παιδιά
που σαν θα μεγαλώσουν όλα
θα γίνουν λεβέντες για χάρη του Πειραιά

Όσο κι αν ψάξω, δεν βρίσκω άλλο λιμάνι
τρελή να με 'χει κάνει, όσο τον Πειραιά
Που όταν βραδιάζει, τραγούδια μ' αραδιάζει
και τις πενιές του αλλάζει, γεμίζει από παιδιά

Aπό την πόρτα μου σαν βγω
δεν υπάρχει κανείς που να μην τον αγαπώ
και σαν το βράδυ κοιμηθώ, ξέρω πως
ξέρω πως, πως θα τον ονειρευτώ

Πετράδια βάζω στο λαιμό, και μια χά-
και μια χά-, και μια χάντρα φυλακτό
γιατί τα βράδια καρτερώ, στο λιμάνι σαν βγω
κάποιον άγνωστο να βρω