να'μαι πάλι. (2)

Διαβάζοντας αυτές τις γραμμές υποθέτω ότι καταλάβατε πως συνεχίζω να μη γαμώ αυτό το διάστημα. Υποθέτω επίσης ότι φαντάζεστε τι θα ακολουθήσει μετά από τέτοια εισαγωγή. Αν όχι, η θέση μου για τους μη εύστροφους ανθρώπους είναι γνωστή. Just fuck off.
Και συνεχίζω με εύθυμη διάθεση μιας και κάποια πράματα πάνε καλά. Ας πούμε το γεγονός ότι ζητάνε κείμενα μου και την γνώμη μου γενικός. Με φαντάζομε σε φάση guru. Μένει να ξαναφήσω τα μαλλιά, να σταματήσω να κόβω τα μούσια και να φορέσω μια χλαμύδα να είμαι πάλι ίδιος ο jesus.




Θα ξεκινήσω μια νέα θρησκεία (με επίκεντρο εμένα φυσικά) και θα οργανώνω πάρτυ, παρτούζες και μαζικά όργια. Sex, drugs and rock’n’roll ένα πράμα. Το έχουν πει και το έχουν δοκιμάσει πριν από μένα, αλλά μπορώ πάντα να ανακηρύξω ως προφήτες μου άτομα όπως ο Hendrix, ο Morisson, η Joplin και φυσικά τον Keith Richards, ο οποίος θα είναι για μένα ότι και ο Ιωάννης ο βαπτιστής για τον χριστό. Φυσικά μέσα στη γενικότερη χασούρα θα λέω και καμιά παπαριά να περάσει η ώρα. ‘η επι της disco night ομιλία’. Γαμώ ακούγεται.
Η δουλειά συνεχίζει και αυτή καλά. Οι πελάτες παραμένουν το ίδιο τρόμπες, αλλά το κλίμα με τους συνάδελφους, τώρα που τους γνώρισα και καλύτερα, είναι πολύ καλό. Αυτό φυσικά δεν αναιρεί το γεγονός ότι παραμένουν (κατ' εμέ πάντα) καμένοι. Ούτε και το γεγονός πως συνεχίζω και διατηρώ τις αμφιβολίες μου για το αν έχουν γαμήσει αξιοπρεπώς το τελευταίο εξάμηνο. Τέλος πάντων καλά παιδιά όλοι τους. Αν τους μάθω λίγο ακόμα παίζει να τους πω να βγούμε για καμιά μπύρα (με την προϋπόθεση βέβαια ότι δεν θα επαναληφθεί το σκηνικό που έπαιξε πριν κάτι μέρες, όταν και το αφεντικό με τον τεχνικό συζητούσαν για κάνα μισάωρο και η μόνη λέξη που έπιασα ήταν το “frostball”(και ούτε και γι’ αυτήν δεν είμαι σίγουρος) οπότε και τους είπα πως έχουν πέντε λεπτά να αρχίσουν να συζητούν για μπάλα για γκόμενες, αλλιώς θα πέσουν μάπες).
Έτερο θέμα τον ημερών η εθνική. Η του μπάσκετ φυσικά, γιατί με αυτή του ποδοσφαίρου έχουμε κάποιο πρόβλημα. Ίσως ο χερ Ότο έφαγε κανένα χαλασμένο ‘Νίκας’ (από αυτά που διαφημίζει) και έπαθε παράκρουση. Τέσπα δεν θα κάνω τον προπονητή της εξέδρας (τουλάχιστον όχι σήμερα και όχι για την εθνική τουλάχιστον). Η εθνικάρα λοιπόν μάζεψε 5 σκάλπ ως τώρα και πάει να πάρει και των κινέζων. *** UPDATE: ξεκίνησα να το γράφω πριν το ματς με την Κίνα και ήθελα να πω τι πίστευα ότι θα έπρεπε να κάνουμε κατά τη γνώμη μου για να κερδίσουμε. Μετά από την μεσημεριανή τσόντα της Κυριακής που όλοι απολαύσαμε νιώθω τυχερός που δεν πρόλαβα να γράψω τις μαλακίες που είχα στο κεφάλι μου. Τα παιδιά γαμούν απλά και όμορφα*** ***UPDATE ΣΤΟ UPDATE πριν καμιά ώρα μας τέλειωσαν και οι les flor (τα γαλλάκια ντε). Σειρά έχουν τα αμερικανάκια (δεν γράφω τίποτα γιατί μάλλον θα χρειαστεί και άλλο UPDATE:P)***
Τέλος πάντων η εθνική μπάσκετ είναι όντως η επίσημη αγαπημένη. Όχι ότι αυτή του ποδοσφαίρου δεν την γουστάρουμε, αλλά σαν γκόμενα τη βλέπεις περισσότερο. Από αυτές που όλο σε παιδεύουν, σε παίζουν, σε γυροφέρνουν, αλλά τελικά δεν σου κάθονται. Ντάξει μία φορά σου έκατσε (euro 2004) και έγινε της πουτανάρας το κάγκελο. Βέβαια μετά γύρισε στις παλιές καλές γνωστές τακτικές και έμεινες με το πουλί στο χέρι. Ενώ η του μπάσκετ είναι η πρώτη σου αγάπη και παντοτινή που λέει και η διαφήμιση. Και αν έφαγες μερικές ξενέρες είναι λογικό μετά από τόσα χρόνια. Αλλά ένα ταξιδάκι στο Βελιγράδι ανανέωσε θεαματικά την σχέση και τώρα είσαστε πάλι στα σορόπια.
Όπως όλοι γνωρίζεται (και περισσότερο όσοι με ξέρουν από κοντά) το χιούμορ μου είναι ιδιαίτερα διεστραμμένο (εγώ θα το χαρακτήριζα ιδιαίτερα ευφυές, but that’s just me). Χωρίς πολλά πολλά χιούμορ είναι και ένα μπλουζάκι που φοράω και έχει ένα σφυροδρέπανο πάνω.



Συνχίζομαι απίστευτα με τη μαλακία που διακατέχει τον κόσμο. Ένας παππούς στη Δράμα βλέποντας με μου λέει: «πριν 30 χρόνια ξέρεις τι ξύλο θα έτρωγες γι’ αυτό;». Ναι ρε θείο ξέρω. Αυτό είναι για μένα το γαμημένο αστείο της υπόθεσης. Εγώ το φοράω χωρίς να είμαι κουμμούνι ενώ κάποιοι άλλοι έτρωγαν μάπες και μόνο που ήθελαν να το φορέσουν. Δεν με εκνεύρισε αυτό που είπε, άλλωστε αλήθεια ήταν. Το στυλ του μου την έδωσε. Η φράση δεν συμπληρωνόταν με το: «αλλά ευτυχώς τώρα έχουν αλλάξει τα πράματα και έχουμε τέτοια ελευθερία που μπορεί το κάθε τσουτσέκι όπως εσύ να το φοράς», αλλά συμπληρωνόταν με το «αλλά δυστυχώς τα πράματα έχουν αλλάξει, αλλιώς τις μάπες θα τις έτρωγες από τώρα». Δωσ’ τες ρε καρνάβαλε αν σε παίρνει. Αλλά όχι φυσικά. Ο κλασσικός μαλάκας έλληνας. Μαγκιά μόνο όποτε και όπου μας παίρνει. Μετά τους χουντο-βασιλικ-δεξιούς ελληνορθώδοξους ταλιμπάν, είχα και τους κνήτες να μου την λένε. Μια γκόμενα στο zoo.gr που είδε τη φωτογραφία, χάρηκε και μου μίλησε με πολύ χαρά προσφωνώντας με μάλιστα «Σύντροφε». Όταν της εξήγησα ότι κάνω χιούμορ έτσι, τα πήρε στο κρανίο. Και όχι είναι σύμβολο, και όχι δεν παίζουν με αυτά και όχι άλλη έδωσαν τη ζωή τους και και και. ΕΕΕΕΕεεεεεε ξεκόλααα!!! Τι να της εξηγήσω της μαλακισμένης; Ότι μόλις καταλάβεις ότι μπορείς με τα πάντα να κάνεις χαβαλέ, ότι τότε ελευθερώνεσαι ως άνθρωπος; Γάμησε το. Τσάμπα σάλιο και φαιά ουσία. Ήθελα να της προτείνω να δει Bill Hicks στη φάση που κοροϊδεύει κάτι παρόμοιο. Υπερασπίζεται το δικαίωμα κάποιου να καίει τη σημαία και κάνει μια τον εαυτό του και μια τον βλάχο τεξανό μαλάκα κολλημένο με τη σημαία:
- β.τ.μ. my daddy died for that flag!!!
- b.h. really? I bought mine at K-Mart. Yeah! Only five bucks.
- β.τ.μ. this is not funny man. My daddy died in the Korean war for that flag!
- b.h. really? What a coincidence! Mine was made in Korea.
Αν αυτό δεν τα λέει όλα εγώ τι άλλο να πω; Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω πως μερικοί άνθρωποι κολλάνε σε τέτοιες μαλακίες. Και ναι! Το βρίσκω απίστευτα γελοίο άλλοι να έχουν πεθάνει για το σύμβολο του σφυροδρέπανου, να μην το φοράνε καλά καλά οι κνήτες, αλλά εγώ να το φοράω χωρίς να είμαι καν κνήτης και για χαβαλέ από πάνω. Με κάνει και σκοτώνομαι στο γέλιο. Μπορεί να είμαι απλά μαλάκας, αλλά δέξου το γεγονός ότι έχω δικαίωμα να είμαι όσο μαλάκας θέλω, αφού στο τέλος τέλος δεν σε πειράζω. Και το λέω αυτό περί δικαιώματος γιατί πολλές φίλες «συντρόφισσες» έχουν δηλώσει την επιθυμία να με στείλουν στο τιμημένο νοβροζίνσκι άπαξ και γίνει η επανάσταση (ααχαχαχαχα). Και μιλάω περί δικαιώματος γιατί στηρίζω ακράδαντα αυτό που λέει ο Bill Hicks στη συνέχεια του σκετς οπότε και μιλάει πια κοινό: that flag is just a piece of cloth. It is what the flag represents. Which is the right …to burn the fucking flag.
Τέλος πάντων. Άλλο θέμα. Το κείμενο ξεκίνησε πριν την φάση με τα τζατζίκια και είχα σκοπό να γράψω σχετικά με τις σχέσεις, τους γκόμενους και τις γκόμενες ( αγαπητή φεμινίστρο-αριστερό-ταγαρογυναίκα πρώην ή ακόμα κνίτησσα οικολόγα της πούτσας. Μην μπεις καν στον κόπο να προσπαθήσεις να μου την πεις για το γεγονός ότι σας αποκαλώ γκόμενες. 1) Χέστηκα αν είναι σωστό ή όχι διότι 2) έτσι γουστάρω και κατ’ επέκταση 3) δεν πρόκειται να αλλάξω στυλ και λεξιλόγιο για να φαίνομαι politically correct σε μερικές κιούσπες και 4) το πόσο σέβομαι ή όχι τις γυναίκες (χάρηκες τώρα;) δεν το ξέρεις. Όταν το μάθεις και το διαπιστώσεις ιδίοις όμμασι έλα να μου πεις την γνώμη σου και τότε και μόνο τότε θα δώσω βάση. Ως τότε απλά θα θεωρώ ότι γαυγίζεις στο φεγγάρι και θα σε φτύνω). Το θέμα τέλος πάντων το αναβάλω, γιατί έχω πολλά να πω (είπαμε έχω γίνει guru) πράμα που σημαίνει ότι θα μεγαλώσει και άλλο αυτό το σεντόνι (μη σας χάσουμε και από πελατεία) και επιπλέον δεν μπορώ να βγάλω ακόμα τον τζατζικο-μαλάκα από το μυαλό μου. Ανακάλυψα ότι αυτό που με τσάτιζε τόσο καιρό (πέρα από το γενικότερο μέγεθος της μαλακίας που συνάντησα στο πρόσωπο του και από το γεγονός ότι ο πλανήτης έχει γεμίσει από τέτοια παράσιτα) είναι το γεγονός ότι ο εν λόγω βλάχος στη ζωή του χαλαρά μια δυο γκόμενες της είχε. Δηλαδή πόσο χαζή μπορεί να είσαι ρε κοπέλα μου; Πόσο; Άντε για εμφάνιση δεν μιλάω. Είναι υποκειμενικό. Αλλά για να καταλάβω. Και εσένα με τζατζίκι σε έριξε; Δεν σας καταλαβαίνω ώρες ώρες. Δεν λέω ότι όσες κοπέλες έμπλεξαν μαζί μου έκαναν την καλύτερη επιλογή της ζωής τους, αλλά συγγνώμη επιτρέψτε μου να πιστεύω ότι ποτέ και για καμία δεν αποτέλεσα τέτοιο ξεπεσμό. Το παρακάτω που θα πω ήθελα να το κρατήσω για πιο μετά, αλλά θα το πω από τώρα. Κλαίγεστε από την μία ότι δεν υπάρχουν πια άντρες (πολλές φορές με το δίκιο σας βέβαια), αλλά από την άλλη πάτε και δίνετε λόγο ύπαρξης σε κάτι τέτοιους μαλάκες. Ακόμα και από απελπισία να τους κάτσετε, έτσι τους δίνετε το δικαίωμα να συνεχίζουν στην ίδια τρόμπα, γιατί πολύ απλά σκέφτονται ότι «αφού έκατσε μια, θα κάτσει και άλλη». Τέσπα το θέμα χρίζει ανάλυσης.
Κάπου εδώ κλείνω για σήμερα. Πριν κλείσω όμως να κάνω μια διευκρίνιση. Οι ιστορίες που γράφω στο σύνολο θα είναι έξι. Προς το παρών έχω τελειώσει τις τρεις («καλοκαιρινές διακοπές», «viva espana» και «βραδινή έξοδος»). Ίσως λόγο δουλειάς κλπ να μου πάρουν λίγο καιρό. Τέλος πάντων με αυτές θα ολοκληρωθεί το παζλ και θα έχετε μια πιο ξεκάθαρη εικόνα. Ετοιμάζω και άλλα projects με ιστορίες. Για αρχή πρέπει να μπει ένα πρόγραμμα με το ποιες προηγούνται. Μετά ίσως τις βγάζω σε κομμάτια εδώ ή θα ανοίξω κανένα δεύτερο blog όπως η ubita. Θα δούμε. Στο επόμενο post το θέμα είναι γκόμενοι/γκόμενες και το ελληνικό πρωτάθλημα (σόρρυ λέιντις :Ρ) και ότι άλλο κατέβει στην γκλάβα μου. Bye για σήμερα.

ΥΓ: οι όροι καμακώνω, φλερτάρω, την πέφτω κλπ αντικαθιστώνται πλέον από το «τζατζικώνω», ως ελάχιστο φόρο τιμής στον άγνωστο μαλάκα.