mouxliazo...

Να θες να γράψεις και να μην ξέρεις για ποιο πράμα και πως. Να πω δεν έχω θέματα; Έχω ένα κάρο. Αλλά δεν ξέρω ρε γαμώτο σα να βαριέμαι τελευταία. Όχι απλά βαριέμαι, αλλά βαριέμαι ελεεινά. Τέλος πάντων μια απόπειρα θα την κάνω.

Τα news μου για όσους και (κυρίως) όσες ενδιαφέρονται. Στη δουλειά πάμε καλά. Τελικά ούτε παραιτήθηκα, ούτε στην πρέζα έπεσα και η αλήθεια είναι πως ώρες ώρες περνάω καλά, αλλά και πάλι δεν είναι πάντα και η καλύτερη μου. Η σχολή από την άλλη πάει κατά διαόλου. Δεν είναι μόνο ότι μαζί με αυτήν έχω και τη δουλειά και ως εκ τούτου κουράζομαι, αλλά είναι και το όλο κλίμα. Έχοντας εμπειρία από το προηγούμενο ΙΕΚ περίμενα τα πράματα αλλιώς. Φευ. Ένα 80% των καθηγητών δεν έχουν ιδέα τι τους γίνεται, το ίδιο το ΙΕΚ ανοργάνωτο και για τον πούτσο, ενώ μπορώ να συνεννοηθώ με τρία, τέσσερα άτομα εκεί μέσα. Όπως μπορεί να καταλάβει κανείς δεν πηγαίνω και με την μεγαλύτερη όρεξη. Τέλος πάντων θα δείξει η συνέχεια.

Για τα κείμενα πήρα απόφαση να ανοίξω ξεχωριστό blog. Βέβαια ηλίθιε ψηλέ (σε μένα μιλάω μην αγχώνεστε) θα πρέπει να γράψεις ποτέ και τίποτα για να το ανοίξεις το γαμημένο το blog. Αλλά και πότε να γράψω; Η’ τι; (εδώ να σημειώσω πως αν και μου είναι ιδιαίτερα συμπαθής ο pascal, πρέπει να πω ότι γαμιέται πατόκορφα. Κάνε ένα διάλειμμα ρε ψηλέ, άσε και καμιά ιδέα και για μας.)

Τέλος πάντων όπως όλοι καταλαβαίνεται δεν διανύω και την πιο δημιουργική περίοδο της ζωής μου. Δουλειά πάω για τα λεφτά, σχολή πάω για να μην με πρήζει ο γέρος μου και τις λιγοστές εξόδους που κάνω τις κάνω για να λέω ότι βγαίνω. Όσο για γυναίκες δεν το συζητάω. Ως συνήθως εδώ και πάρα πολύ καιρό τσιμπολογάω από δω και από κει, αλλά πέραν τούτου τίποτα το ιδιαίτερο. Και πως δηλαδή εδώ δεν έχω εγώ ο ίδιος όρεξη, θα έχουν οι γκόμενες;

Ως και να κράξω και να μπινελικώσω βαριέμαι. Πράμα ανήκουστο δηλαδή για όσους με ξέρουν. Δηλαδή κράζω, αλλά άνευ λόγου και αιτίας, πράμα που με κάνει να πιστεύω πως γίνομαι μίζερος, κάτι το οποίο πάντα ήθελα να αποφύγω.

Δεν πάμε καλά! Και να πω δεν έχω προτάσεις να κάνω κάτι; Έχω. Αλλά δεν ξέρω, για κάποιο γαμημένο λόγο δεν με συγκινεί τίποτα. Νιώθω πιο έντονη από ποτέ την ανάγκη να κάνω νέες γνωριμίες, αλλά τέτοιες που να με ξεκολλήσουν από τη μιζέρια μου. Να γνωρίσω ένα ατομάκι βρε αδερφέ που να με τραβήξει στην μαλακία.

Από την άλλη βέβαια πρέπει να χαλαρώσω και εγώ λίγο. Παντού σε όλους και όλες βρίσκω κάτι να με ξενερώνει. Αλλά και τι να κάνω; Να σταματήσω να είμαι τόσο τέλειος; Δεν γίνεται! (…just kidding φυσικά).

Μ’ αρέσει που ξεκίνησα να γράφω και με όρεξη και κατέληξα να γράφω λες και μιλάω στον ψυχολόγο μου. Την παναγία μου (sorry αγαπητοί εν τω χριστό αδελφοί) μέσα δηλαδή. Ίσως να παίζει και ρόλο το γεγονός ότι βρίσκομαι στην σχολή κάνοντας μάθημα ( ο θεός να το κάνει) με την ποιο ηλίθια, ξενέρωτη και άλλα αηδιαστικά επίθετα καθηγήτρια της σχολής. Ίσως πάλι απλά να έχω καιρό να γαμήσω καλά.

Τέσπα. Το βράδυ δουλεύω 12 με 8 οπότε λογικά όλο και κάτι σοβαρό και της προκοπής θα μπορέσω να γράψω (αν φυσικά δεν λιώσω στο manager ή φάω πάλι τις ώρες μου μιλώντας με την κάθε ιντερνετιακή ψώλα.)

Νίκος over and out.