Αλόχες. Αφήνω τα διαδικαστικά και τις χαιρετούρες και μπαίνω στο ζουμί.
Respect στους ταρίφες της Θεσσαλονίκης. Οκ ένα μεγάλο ποσοστό είναι κομπλεξικοί και καθίκια, αλλά μερικοί είναι μεγάλες ατομάρες. Ως και εγώ, που είμαι και guru μην ξεχνιόμαστε, νιώθω κάπως μειονεκτικά καμιά φορά (ως τη στιγμή που σκέφτομαι ότι τέλος πάντων εγώ δεν είμαι ταρίφας). Μπορείς να μιλήσεις μαζί τους για τα πάντα. Από αθλητικά μέχρι πολιτική και από τέχνη μέχρι γκόμενες. Εδώ ανοίγω μια παρένθεση και αναφέρω την ίσως πιο κορυφαία ατάκα που έχει ξεστομίσει ποτέ ταρίφας. Σαββάτο ξημερώματα και τραβάω για σπίτι. Πιάνουμε κουβέντα και για να μην τα πολυλογώ φτάνουμε στο σημείο που μου λέει για περίεργα περιστατικά που του έχουν κάτσει. Λέει λοιπόν για μια φορά που παίρνει στο ταξί μια γκόμενα. Η γκόμενα τίγκα στα ξύδια ή τα ναρκωτικά. Του λέει σε κάποια φάση ότι θέλει να την γαμήσει. No problem ο δικός σου την πάει σε κάτι σκοτάδια και την αρχίζει. Το θέμα είναι ότι η γκόμενα ήθελε ντε και καλά από κώλο (νομίζω λόγο περιόδου). Απόρησα λίγο με το που ακριβώς είχε το πρόβλημα ο ταρίφας, αλλά γρήγορα μου εξήγησε πως η γκόμενα δεν ήταν δα και δυσκοίλια. Άσπρο τον έβαλε, καφέ τον έβγαλε. Τέλος πάντων του δίνει η γκόμενα κάτι υγρά μαντηλάκια λέει για να σκουπιστεί. Έλα όμως που αυτές οι μαλακίες έχουν οινόπνευμα(ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων). Παίρνει που λέτε ο ταρίφας ένα πονεμένο ύφος και με λέει: «Αδερφέ! Τι να σε λέω. Σα να με τρύπησαν την τσουτσού χίλια βελόνια. Χίλια βελόνια παλικάρι μου». Άλλο να στο λέω φίλε αναγνώστη και άλλο να το βλέπεις μόνος. Γελούσα ακόμα και όταν έφτασα σπίτι.
Πιάσαμε λοιπόν συζήτηση σχετικά με τα επεισόδια που έκαναν τα μΠΑΟΚια στην έκθεση. Βγήκανε λέει τα μΠΑΟΚια στους δρόμους για να βρεί η πολιτεία λύση για την ομάδα τους. Τι λέτε ρε καρντάσια; Πάτε καλά; Όλη μέρα βρίζετε το «κράτος της Αθήνας» και τώρα παρακαλάτε; Γλύφουμε εκεί που φτύναμε δηλαδή; Και άντε αυτό είναι το λιγότερο. Δεν διαφωνώ ότι φταίει το κράτος κατά κύριο λόγο που άφησαν λαμόγια να αναμειχθούν με τον ΠΑΟΚ (και το ποδόσφαιρο γενικότερα). Κανένας έλεγχος. Μηδέν. Ο κάθε ένας στην Ελλάδα μπορεί να πάρει μια ΠΑΕ είτε για να ξεπλένει χρήμα, είτε για τη δική του προσωπική προβολή (στην Ελλάδα οι πρόεδροι είναι πιο γνωστοί από τους παίχτες). Μεγάλο μερίδιο ευθύνης η πολιτεία. Αλλά και εσύ ρε παοκτσή( αεκτσή, ολυμπιακέ, δοξέε, γιαννιώτη κλπ κλπ) τι έκανες όταν όλοι αυτοί αναλάμβαναν; Τίποτα! Γιατί; Γιατί πολύ απλά είχες την κρυφή ελπίδα ότι θα σου βγει ο νέος Κόκκαλης ή ο νέος Βαρδινογιάννης και έβγαλες το σκασμό. Αυτά μου την δίνουν γαμώτο μου. Αν οι παοκτσήδες είχαν μαζευτεί και είχαν ζητήσει από το κράτος να κάνει ένα έλεγχο στον Γούμενο (τι λεφτά έχει, από πού τα έχει, τι σκοπεύει να κάνει κλπ) τώρα θα ήμουν στο δρόμο μαζί τους. Ειλικρινά και ας είμαι και ΑΕΚ. Ο ΠΑΟΚ είναι κεφάλαιο για το ελληνικό ποδόσφαιρο με λαό και ιστορία. Αλλά αυτό από μόνο του δεν λέει τίποτα. Ο κλασσικός μαλάκας έλληνας που κάνει κάτι (ή δεν κάνει στην προκειμένη περίπτωση) και άμα στραβώσει η φάση τρέχει στο κράτος, το οποίο εδώ και χρόνια …βρίζει! Γαμω τον παραλογισμό μου μέσα δηλαδή. Όταν παίρνεις μια απόφαση να είσαι έτοιμος να δεχτείς και τις συνέπειες της. Και ότι γράφω για τα μΠΑΟΚια ισχύει και για αυτούς που την είδαν μάγκες και έπαιζαν σαν πούστηδες χρηματιστήριο, για τους αγρότες, όσους έχασαν λεφτά σε καζίνο και φρουτάκια, για ιδιοκτήτες αυθαιρέτων και χίλιους δυο άλλους που όταν τους έκατσε το αυγό στον κώλο αποφάσισαν πως πρέπει να βοηθήσει το κράτος. Δεν με χέζετε λέω εγώ.
Συνεχίσαμε να μιλάμε με τον ταρίφα και συνεχίσαμε τα της έκθεσης. Αναρωτιόμουν (και ακόμα το κάνω) πως δεν βαριούνται. Δεν βαριέται ο εκάστοτε πρωθυπουργός να ανεβαίνει ως τη Θεσσαλονίκη κάθε χρόνο για τα ίδια και τα ίδια; Να μοιράζει τσάμπα υποσχέσεις και να ακούει μπινελίκια; Όλοι αυτοί που τρέχουν με παρατάξεις και σωματεία δεν έχουν βαρεθεί κάθε χρόνο να ρίχνουν μπινελίκια και να ακούν τσάμπα υποσχέσεις;
Καλά φέτος ήταν το θεϊκότερο όλων. Πήγαν λέει εκπρόσωποι των πόλεων που έχουν σχολές και ζητούν την κατάργηση της βάσης του δέκα γιατί πλήττει τα εκεί ιδρύματα. Πάμε καλά; Καταρχήν αν είσαι δήμαρχος και περιμένεις να σωθεί οικονομικά η πόλη σου από διακόσιους έως πεντακόσιους φοιτητές, τότε πολύ απλά είσαι ο πολύ λάθος άνθρωπος σε πολύ λάθος θέση και δεν ξέρεις τι σου γίνεται ή απλά είσαι ο κλασσικός έλληνας πολιτικός που με τα ψέματα και τα ημίμετρα της αρπα-κόλας προσπαθεί να εξασφαλίσει κανένα ψήφο παραπάνω. Μίλησα για διακόσιους / πεντακόσιους φοιτητές γιατί τα ΤΕΙ (κατά κύριο λόγο) που μένουν χωρίς κόσμο είναι αυτά που βρίσκονται τελευταία στις προτιμήσεις των μαθητών και αποτελούν την έσχατη λύση του στυλ «αρκεί να φύγουμε από εδώ». Μαζί με τους διάφορους προύχοντες φωνάζουν γονείς και μαθητές. Η λογική τους είναι ότι αν τα παιδιά τους περάσουν κάπου έχουν εξασφαλισμένο το επαγγελματικό τους μέλλον. Χμ μάλιστα. Για αρχή να πω κάτι που διάβασα στον Καρπετόπουλο και συμφωνώ απόλυτα μαζί του. Αν λοιπόν τα πανεπιστήμια και ο ρόλος τους είναι να προσφέρουν ειδίκευση και επαγγελματική αποκατάσταση και όχι εκπαίδευση και μόρφωση όπως ξέρουμε, τότε πολύ απλά να τα πάρουμε από το υπουργείο παιδείας και να τα δώσουμε στον ΟΑΕΔ να τελειώνουμε.
Δυστυχώς ο έλληνας δεν μπορεί να σκεφτεί πέντε λεπτά παραπέρα. Κυρά μου, αν περάσει το τσογλάνι σου με μέσο όρο έξι ας πούμε, τι σε κάνει να πιστεύεις ότι είναι το μόνο; Δεν μπορείς να σκεφτείς ότι όσοι μπουν αργά η γρήγορα τόσοι θα βγούν; Ότι έτσι θα δημιουργηθεί κορεσμός στην αγορά εργασίας; Ότι για την ίδια θέση ο γιόκας σου θα παλεύει με άλλους πενήντα; Την οποία θέση ο εργοδότης θα την δώσει προφανώς σε όποιον ζητά τα λιγότερα; Δηλαδή κυρά μου καταλήγεις να τρως στην μάπα αυτό που δεν ήθελες εξαρχής για το παιδί σου: να δουλεύει για το τίποτα. Επιπλέον για να φωνάζεις τώρα, το παλικάρι σου δεν είναι κανένα ξεφτέρι και ούτε διαγωνιζόταν ακριβώς για μια θέση στην ιατρική έτσι; Φωνάζεις μήπως και περάσει σε κανέναν ΤΕΙ της πίπας, οπότε και το όνειρο του δημοσίου είναι χιλιόμετρα μακριά. Έτσι όπως φωνάζεις κυρά μου (και αν εν τέλει γίνει το δικό σου) το μόνο που θα καταφέρεις είναι: το παιδί σου να περάσει κάπου απλά για να έχει περάσει, εσύ να δώσεις ένα κάρο λεφτά, αυτό να «σπουδάσει» κάτι που ούτε καν το ενδιαφέρει και στο τέλος τέλος άφου τελειώσει είτε να μη βρίσκει δουλειά είτε να κάνει κάποια τελείως άσχετη με το αντικείμενο του. Γιατί; Για να λες στην γειτόνισσα σου ότι το δικό σου παιδί σπουδάζει;
Έπειτα υπάρχει και το πρακτικό θέματος. Να γίνει αυτό που θα περιγράψω είναι απίθανο, άλλα αν, λέμε αν, από τους χίλιους που δηλώσουν νομική οι εννιακόσιοι γράψουν κάτω από τη βάση; Θα έχουμε δηλαδή στο άμεσο μέλλον δικηγόρους και δικαστές που δεν κατάφεραν να γράψουν ούτε βάση; Τραβηγμένο σαν παράδειγμα δεν λέω, αλλά δεν χρειάζεται να είναι ντε και καλά δικηγόροι. Στη γερμανική φιλολογία μπήκε άτομο με μέσο όρο ενάμιση(1,5)!!! Απλά ο τύπος έγραψε βάση στα γερμανικά. Το θέμα είναι ότι αύριο μεθαύριο αυτός ο τύπος θα μπει στα σχολεία. Θα αναλάβει μεταδώσει γνώσεις και θα διαμορφώσει χαρακτήρες. Ο μαλάκας με το μέσο όρο ενάμιση θα αναλάβει τα παιδιά μας. Και είμαι σίγουρος ότι η μαμά του κάπου καμαρώνει για το γιόκα της που σπουδάζει.
Και εντάξει κυρά μου. Για τα παιδιά των άλλων χέστηκες, για το πώς θα μεγαλώσουν και τι θα απογίνουν. Για τη γαμημένη την τσεπούλα σου δεν νοιάζεσαι; Και δεν μιλάω για τα λεφτά που θα δώσεις αφού περάσει σε μια σχολή, μιλάω γι’ αυτά που έδωσες πριν περάσει. Αντί να κλαίγεσαι που δεν περνάει το κωλόπαιδο επειδή δεν έγραψε ούτε βάση, γιατί δεν το πιάνεις απ’ το μαλλί να του χώσεις και κανα δυο μάπες που με τόσα φροντιστήρια δεν κατάφερε ούτε τη βάση; Μιλάμε είναι απίστευτο. Ξοδεύουν καράβια λεφτά για φροντιστήρια και όταν το μπουμπούκι δεν πιάσει ούτε βάση, αντί να το πλακώσουν στις μάπες είναι στους δρόμους και κλαίνε. Εντελώς ηλίθιοι άνθρωποι. Και προτού προλάβει να πει κανείς καμιά μαλακία, θα πω δυο πράματα. 1) οι εξετάσεις είναι δύσκολες, αλλά όχι τόσο. Πήγα και έδωσα πανελλαδικές το 2005 τον Ιούλιο. Το διάβασμα το ξεκίνησα τον Φεβρουάριο. Είχα να διαβάσω σοβαρά και για εξετάσεις από το 2001 οπότε και έδινα για το τελευταίο πτυχίο των γερμανικών. Φροντιστήρια δεν έκανα. Μόνο ο Μιχάλης ο παλιός μου συμμαθητής στο μαθηματικό με βοήθησε. Τα μαθήματα που κάναμε δεν πιάνουν διψήφιο αριθμό και επιπλέον κάναμε μόνο μαθηματικά γενικής (άρα έξω τα της κατεύθυνσης) και τα δυο από τα τρία κεφάλαια (άρα έξω και ένα κεφάλαιο). Ο μέσος όρος μου ήταν εφτάμιση (7,5). Χωρίς φροντιστήρια, με λίγο χρόνο διάβασμα και μετά από αρκετά χρόνια έγραψα 7,5 και θέλετε να μου πείτε ότι κάποιος που ήδη βρίσκεται σχολείο και έχει ξεκινήσει την όλη προετοιμασία (φροντιστήριο, διάβασμα κλπ) ένα χρόνο πριν (άλλοι και δυο) αν κάτσει να ασχοληθεί σοβαρά δεν μπορεί να γράψει μια βάση; Είμαστε σοβαροί;
Αλλά όχι. Καμία από αυτές τις σκέψεις δεν φαίνεται να βασανίζει τους γονείς όσων έφαγαν πόρτα για φέτος. Κλάμα για το κλάμα και γκρίνια για την γκρίνια. Να γίνει το δικό μας τώρα και ότι θέλει ας γίνει. Στην τελική και να μην μπορεί το παιδί να βγάλει τη σχολή μπορούμε πάντα πάλι να γκρινιάξουμε, μήπως και την τελειώσει. Αν πάλι δεν μπορεί να βρει δουλειά γιατί όλοι σε αυτή τη χώρα είναι πτυχιούχοι, μπορούμε πάντα να γκρινιάξουμε και πάλι ή φιλήσουμε καμιά κατουρημένη ποδιά πολιτικού (και να γκρινιάζουμε μετά πως οι πολιτικοί κάνουν ότι θέλουν σε αυτή τη χώρα). Και φυσικά για τους απανταχού οπαδούς ισχύει το ίδιο.
Και σε ότι αφορά τα πανεπιστήμια μη γυρίσει κανείς και πει την παπαριά ότι τα γράφω γιατί εγω έμεινα στην απέξω. Έμεινα στην απέξω γιατί δεν διάβασα όταν πρέπει. Χαιρέκακο άτομο επίσης δεν είμαι. Μπορεί να κράζω γενικώς και προς πάσα κατεύθυνση, άλλα με τον πόνο και την αποτυχία κανενός δεν χάρηκα ποτέ. Αυτό για όσους πουν ότι τα λέω με το σκεπτικό ότι αφού έμεινα εγώ απέξω να μείνουν και άλλοι. Το θέμα είναι πως απλά κάποιοι δεν μπορούν, άλλοι δεν τα παίρνουν, άλλοι είναι απλά ηλίθιοι και σε άλλους δεν αξίζει. Με λίγα λόγια δεν γίνεται όλοι. Και αυτή είναι η άποψη μου όσο και αν πλήττει εμένα τον ίδιο (θέλησα φέτος να μπω σε κάποιο ΙΕΚ για γραφιστική, αλλά λόγο των υπερβολικά πολλών αιτήσεων δεν με πήραν. Προφανώς προτίμησαν όσους έφαγαν την παπάρα φέτος, έτσι ώστε οι γονείς τους να ζουν με την ψευδαίσθηση ότι τα παιδιά τους σπουδάζουν και έχουν μέλλον επαγγελματικό και έτσι να σκάσουν).
Κοντολογίς δεν μπορώ την άνευ λόγου και αιτίας γκρίνια. Πήρες μια απόφαση ρε αδερφέ. Σωστή ή λάθος δεν με ενδιαφέρει, αυτό είναι για τον εμπλουτισμό της δικιάς σου εμπειρίας στη ζωή. Μην πρήζεις όμως εμάς που δεν φταίμε σε τίποτα και μη φορτώνεις τα λάθη σου σε άλλους. Το δικό σου πρόβλημα αν είναι προϊόν δικής σου βλακείας δεν είναι ανάγκη να το ανάγεις και σε πρόβλημα των άλλων.
Συνεχίζω να περνάω περίοδο βαρεμάρας. Λίγο η δουλειά, λίγο η ανία, λίγο το μαλακισμένο κλίμα στο σπίτι με έχουν κάνει και δεν μπορώ να γράψω. Το πώς το τελείωσα αυτό ένας θεός το ξέρει. Κοντά στη μια βδομάδα το χαριέντιζα το κείμενο. Όχι τίποτε άλλο, αλλά ακόμα να γράψω περί γκομενικών (btw τριαντάρα η τύπισσα έστειλε sms παραπονούμενη ότι την ξέχασα χοχοχο περισσότερα αν θες με msn ... ε κάνε με επιτέλους add :P), περί ελληνικού ποδοσφαίρου (δεν έχω καμία όρεξη να με πουν «μετά (γαμώ το) χριστό (μου) προφήτη» εκθέτοντας σκέψεις που είχα από καιρό) και επιπλέον θέλω να τελειώσω και τις ιστορίες (ήδη δυο γράφονται. Η μια είναι στην αρχή ή άλλη περίπου μέση, οπότε stay tuned). Mouxlas, over and out!
