ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΝΑΜΕΜΕΙΓΜΕΝΕΣ ΣΤΟ ΜΙΞΕΡ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΜΟΥ...

Παρασκευή, Οκτωβρίου 13, 2006

Γιατί;;; Γιατί να είσαι τόσο μαλάκας;

Ώρες ώρες αναρωτιέμαι πόσο μαλάκας μπορεί να είναι κάποιος. Αυτή τη μαγκιά της πρωτιάς ποτέ δεν την κατάλαβα. Μου είπε φίλος ότι βγήκε το trailer του “300”. Για όσους δεν ξέρουν το “300” είναι comic γραμμένο από τον Frank Miller με θέμα τους τρακόσιους του Λεωνίδα. Κάπου στα τέλη του 2005 ξεκίνησε η παραγωγή και μπλα μπλα μπλα, φτάνουμε στο σωτήριο έτος μας. Μόλις μου το είπε και παρόλο που ήμουν από ξύδια έτρεξα πρωί πρωί να το ψάξω. Είδα trailer και από την warner bros. αλλά και από το mftm (Movies For The Masses). Στη warner τρέχα γύρευε από πού κάνουν το stream και άντε ψάχνε για προγράμματα για να το κάνεις capture. Οπότε ρώτησα στο blog τους πως γίνεται να πάρει κανείς το trailer να το δείξει και σε κανένα φίλο. Λέω δε μπορεί, internet είναι αυτό, υποτίθεται πως μοιραζόμαστε εδώ μέσα. Παπάρια μπλε. Η απάντηση που πήρα ήταν απογοητευτική. Αν διαβάσει κανείς και πιο πάνω, το άγχος τους είναι να ξέρουμε όλοι ότι η ανακάλυψη είναι δικιά τους. ΟΚ ΔΙΚΙΑ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ. ΕΙΣΑΣΤΕ ΜΑΓΚΕΣ. ΜΠΡΑΒΟ!!! Αλλά το τσουτσούνι δεν μεγαλώνει έτσι. Τώρα μπορώ να έχω το videακι να το δείξω σε αυτούς που δεν έχουν internet? Ή αν έχουν δεν είναι γρήγορο; Μη μου στεναχωριέστε δε θα παραλείψω να αναφέρω την πηγή μου.

Τέσπα. Από warner είναι εδώ και από mftm είναι εδώ (είπαμε …δική τους ανακάλυψη. Τύφλα να έχει ο Σλίμαν δηλαδή)μαζί με τις μαλακίες που με γράψανε.

Το trailer υπόσχετε πολλά. Αν το βιβλίο αποδοθεί όπως αποδόθηκε και αντίστοιχα το “sin city” τότε θα μιλάμε για πολύ καιρό για αυτή την ταινία. Αναμονή λοιπόν και ο Μάρτιος είναι …μακριά (γαμώτο).

Τετάρτη, Οκτωβρίου 11, 2006

Σε δουλειά να βρισκόμαστε…

Ζητώ ταπεινά συγγνώμη από τους εκατομμύρια αναγνώστες μου. Όσο όμως δεν αναγνωρίζεται το μεγαλείο μου από το ευρύ κοινό ( τα εκατομμύρια είναι λιγότερα από τα δις όπως και να το κάνουμε) θα αναγκάζομαι να ζω μια ζωή ενός κοινού θνητού. Όπερ και σημαίνει πως θα τρέχω και δουλειά αλλά και σχολή. Η πούτσα που τρώω είναι εφάμιλλη της δικής μου, πράμα που σημαίνει ότι πονάω άσχημα. Όμως όπως πάντα παρά τις αντιξοότητες το μυαλό μου συνεχίζει να στροφάρει στους γνώριμους ρυθμούς. Και καθότι δαιμόνιο, έχει σκεφτεί κάτι πολύ πολύ σατανικό. Θα εγκαινιάσω μια νέα σειρά εδώ πέρα με τίτλο: «να σε χαίρεται η μανούλα σου».
Δεν μπορώ να αποκαλύψω τίποτα περισσότερο, αλλά θα σας δώσω μια ιδέα λέγοντας ότι η σειρά αυτή θα με κάνει να φαίνομαι λιγότερο αηδιαστικός ενώ θα δικαιώσει και παλαιότερα κείμενα μου. Τις ιστορίες και τα βιβλία ίσως να μην τα τελειώσω ποτέ, αυτό όμως πλέον αποτελεί έργο ζωής για μένα. Θα κάνει πάταγο. Ή θα με βγάλουν στις ειδήσεις ή θα φάω πολύ ξύλο ή θα με πλακώσουν στις μηνύσεις (εγώ λέω και τα τρία). Stay tuned και λίγη ακόμα υπομονή γιατί ακόμα τρέχω, έρχονται και οι εκλογές κλπ. Πιστεύω όμως πως από δευτέρα θα είμαι σε θέση να παρουσιάσω το πρώτο επεισόδιο. Είμαι πραγματικά ενθουσιασμένος και είμαι σίγουρος (και αυτό είναι που με ενθουσιάζει) πως δεν θα ξέρετε αν αηδιάζετε με μένα ή με την αλήθεια που σας προσφέρω (οπότε αηδιάζετε πάλι με μένα κ.ο.κ). Σταματάω όμως εδώ για να σας κρατήσω και λίγο σε αγωνία. Και κλείνοντας επειδή υπάρχουν παράπονα πως πολλά γράφω και δεν τα σπάω έστω με καμιά φωτογραφία να ξεκουραστεί το ματάκι σας, ορίστε τι κάνω για σας. Γίνομαι προφήτης και πιστεύοντας ότι πολλά μπινελίκια θα μου ρίξετε για τη σειρά, αφήνω το αγαπημένο μου ποδόσφαιρο να μιλήσει για μένα και απαντάω από τώρα (δεν είναι μονταζ!!!).



Και μια και είπα για μπάλα θυμήθηκα πως ήθελα να γράψω κάποια πράματα. Αλλά γιατί να γράψω; Το γεγονός ότι έχουμε κάνει το γερμανό σαν τα μούτρα μας τα λέει όλα. Τέλος πάντων θα επεκταθώ επί του θέματος κάποια άλλη στιγμή.

Κατά τα άλλα έχουμε λέει απεργίες των εκπαιδευτικών. Οι άνθρωποι ζούνε σε ονειρούπολη, αλλιώς δεν εξηγείτε το γεγονός πως ζητούν εδώ και τώρα 40% αύξηση. Τα δε επιχειρήματα τους για κλάματα. Έχω την εντύπωση πως από το να έχουν να κάνουν με παιδιά ότι νομίζουν πως και όλοι οι υπόλοιποι είναι παιδιά (αν και έχω σοβαρές υποψίες πως ακόμα και τα παιδιά στα οποία υποτίθεται πως κάνουν μάθημα δεν τους παίρνουν σοβαρά). Αν κουράζονται τόσο πια ας γίνουν μπετατζήδες που είναι και πιο ξεκούραστο μιας και ο μπετατζής δεν …παίρνει δουλειά στο σπίτι!!! Είναι λέει εξοντωτικό να έχεις να κάνεις με 20-25 παιδιά τη μέρα. Δεν διαφωνώ. Απλά και πάλι αναρωτιέμαι: δηλαδή αν σας δώσουν παραπάνω λεφτά θα είναι λιγότερο εξοντωτικό; Την ατάκα του κόφτη την έχω ξαναγράψει «δηλαδή αυτοί που απλώνουν άσφαλτο αυγουστιάτικα τι να πουν;». Εξαργυρώνουν λέει τα χρόνια που διάβαζαν. Μάλιστα. Προφανώς μας θεωρούν μαλάκες, αλλιώς δεν εξηγείται αυτό. Γιατί όλοι έχουμε δει τι κάνουν στο παιδαγωγικό που είναι: .Ακριβώς!!! Τίποτα. Ακόμα και αν κάνουν κάτι (λέμε τώρα) αν εσύ νιώθεις πως έχασες χρόνια διαβάζοντας αυτό είναι δικό σου πρόβλημα και όχι της τσέπης μου. Γιατί είναι τουλάχιστον αισχρό να απαιτείς σε καιρούς οικονομικής ανέχειας από τους φορολογούμενους να βάλουν και άλλο το χέρι στην τσέπη για να τον παίζεις εσύ. Γιατί οι εκπαιδευτικοί τον παίζουν. Αποδεικνύεται άλλωστε από τα τόσα φροντιστήρια και το γεγονός πως άμα δεν πας σε αυτά τριτοβάθμια ούτε με τα κιάλια δεν βλέπεις. Άρα κάποιος δεν κάνει σωστά τη δουλειά του. Επιπλέον είναι από τους πλέον προνομιούχους. Άμα μαζέψουμε εργάσιμες μέρες και ώρες (που δεν είναι ώρες άλλα 45λεπτα) που εργάζονται το χρόνο η ώρα τους (συγγνώμη το 45λέπτο τους) αποτιμάται περίπου σε 25 – 30 ευρώ!!! Να μην ακούσω μαλακίες πως το καλοκαίρι πρέπει να είναι στο σχολείο γιατί αυτό εργασία δεν είναι, όπως δεν είναι και το γεγονός ότι πρέπει να είναι στο σχολείο από τις 8 (για να πιούν καφέ ας πούμε). Και φυσικά δεν επιθυμώ την εξίσωση των μισθών προς τα κάτω, αλλά απλά αναρωτιέμαι τι ακριβώς θα έχουμε καταφέρει αν ανοίξουμε την μισθό-ψαλίδα ανάμεσα σε ιδιωτικούς και δημόσιους. Επιπλέον τα μέσα που χρησιμοποιούν είναι άθλια και άκρως εκβιαστικά. Όλο το καλοκαίρι τον έπαιζες. Τότε γιατί δεν έκανες πορείες; Τώρα βρήκες; Με το ξεκίνημα; Που δεν έχουν και τι να κάνουν και οι γονείς τα παιδιά τους; Και μην πει κανένας μαλακάς πως μόνο έτσι γίνεται να πιέσεις. Να πιέσεις ποιόν; Εγώ ξέρω πως τις απεργίες τις κάνεις για να πιέσεις τον άμεσο εργοδότη σου με το να μην παράγεις και έτσι αυτός να έχει ζημιά. Γιατί υποτίθεται πως η απώλεια του κέρδους είναι που τον πονά. Αν βλέπει κάποιος τίποτε από αυτά ας μου το σφυρίξει. Τέλος πάντων στο τέλος όλων είναι αυτό που έλεγα στο προηγούμενο ποστ. Έκανες μια επιλογή. Δέξου τις συνέπειες και σκάσε. Λες και δεν ήξερε κανείς του που υπέγραφε και πόσα θα έπαιρνε. Είναι σα να απεργώ τώρα από το ιντερνετάδικο και να ζητώ αύξηση την ώρα που από την αρχή ήξερα πόσα θα παίρνω. Παραλογισμός ολέ! Η άποψη μου είναι η ίδια με αυτήν του επιστάτη στην ταινία “the breakfast club” που την εξέφρασε τον διευθυντή. Λίγο ως πολύ λέει ότι όταν ξεκινούσαν φαντάζονταν πως θα είναι κάτι εύκολο με ένα καλό μισθό και τα καλοκαίρια ελεύθερα και στην πορεία ανακάλυψαν πως όντως πρόκειται για δουλειά και κάπου εκεί στράβωσαν. Μόνο που δεν φτάιμε εμείς. Την επιλογή σας λοιπόν και σκασμός. Στο τέλος τέλος μπορείτε να πάντα να παραιτηθείτε αν θέλετε (καλό αστείο ε;).

Κάπου εδώ σας αφήνω. Αν και έχω να γράψω για ένα τέλος εποχής στην προσωπική μου ζωή (γκομενικά δηλαδή :Ρ) και έχω και τον απαραίτητο χρόνο (είμαι δουλειά με ωράριο 12 το βράδυ με 8 το πρωί και είναι 5:30 και είμαι με άλλα 10 άτομα) εντούτοις θα σας απαλλάξω από αυτό το μαρτύριο (αν είχα καμιά καλή φωτογραφία πρόχειρη το συζητούσαμε:Ρ).

Μούχλας over and out!