Λευκή σημαία.

Αδέρφια χάσαμε και δεν το πήραμε χαμπάρι. Ή χάσαμε και απλά σηκώσαμε λευκή σημαία και παραδοθήκαμε άνευ όρων.

Ήθελα να το γράψω τότε που μαζεύτηκε κόσμος και κοσμάκης στο σύνταγμα και έριχνε μούντζες στη βουλή. Αλλά και τώρα μια χαρά είναι.Το λεπόν μάγκες όποιες έριχνε μούντζες εκείνη τη μέρα, ελπίζω να κράτησε και καμία για τον εαυτό του να την ρίξει την επόμενη των εκλογών.

Όποιος βιάζεται να βρίσει ας περιμένει απλά τις εκλογές, στα κοντά είναι άλλωστε.

Έχουμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν αδέρφια μου. Και θα το δούμε αυτό την ημέρα των εκλογών, με τα ποσοστά που θα μαζέψουν οι μπλε και οι πράσινοι. Με τις ψήφους στον κάθε παπαρολόγο. Με τους σταυρούς που θα μαζέψουν η Γκερέκου, η Σαρρή και κάθε όμοιος/όμοια τους.

Έχουμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν είτε γιατί δεν μας νοιάζει, είτε γιατί δεν μας κόβει, είτε γιατί είμαστε αφελείς, είτε γιατί είμαστε ηττοπαθείς, είτε επειδή είμαστε κρυφοαδερδές και γουστάρουμε να μας πηδάνε από τον κώλο, είτε γιατί είμαστε μίζεροι και πρέπει κάποιος να μας φταίει, είτε γιατί έχουμε πάθει ομαδικό αλτσχάιμερ.

Έχουμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν γιατί τη Δευτέρα θα μας νοιάζουν άλλα πράματα. Το αποτέλεσμα στο ντέρμπυ, ο κουβάς στο στοίχημα, σε ποια σχολή πέρασε η κόρη μας, η σύνταξη που τέλειωσε, τα λεφτά για το νοίκι, το γκομενάκι μας, το τομαράκι μας, αν θα βγει ο δικός μας στις εκλογές να διορίσει το γιο μας, η ώρα στη δουλειά που δεν περνάει, η Βανδή, η εκπομπή της Πάνιας, οι επισκέψεις στο blog μας, οι δώσεις για το αμάξι.

Ποιες πυρκαγιές τώρα; Μακριά από τον κώλο μας και ας είναι όπου θέλει.

ΥΓ: Είπαμε …όποιος θέλει να μπινελικώσει απλά ας περιμένει λίγο.