«η γενιά σας» και « η γενιάς σας». Άει σιχτήρ πια δηλαδή. Την έχετε φάει με τις κατηγορίες σας και κυρίως έχετε φάει και έχετε σπάσει τα νεύρα μου. «δεν κάνει τίποτα, μόνο απαιτεί», «δεν ξέρει αυτό», «δεν ξέρει εκείνο».
Είπα να μπινελικώσω αλλά θα το αφήσω. Αντιθέτως θα πω πέντε πράματα για τη «γενιά μου». Και για να ξέρουμε και όλοι για τη πράμα μιλάμε μιλάω για όσους είναι γεννημένοι από το 80’ και μετά.
Έχετε δίκιο. Η γενιά μου δεν έχει κάνει πολλά πράματα. Κανένας 20χρονος δεν έκαψε δάση για να χτίσει βίλες. Κανένας 18χρονος δεν μπάζωσε ρέματα έτσι ώστε σε κάθε βροχή να πνίγονται συνοικίες ολόκληρες. Κανένας 15χρονος δεν αποτελεί μέρος του κρατικού οργανισμού που αδρανεί κάθε χρόνο μπροστά σε αυτά τα φαινόμενα, ενώ τα έχει υπόψη του. Κανένας από αυτούς δεν κάνει τα στραβά μάτια. Κανείς τους δεν κηδεύτηκε δημόσια δαπάνη, γιατί έζησε δημόσια δαπάνη.
Δεν είδα κανένα 18χρονο να παίρνει μίζα. Να εξαγοράζει ψήφους με ψεύτικες υποσχέσεις τις οποίες θα ξεχάσει την επομένη των εκλογών. Κανένας 20χρονος δεν ανέβηκε σε μπαλκόνια γεμάτος ψέμα και υποκρισία. Ούτε τους είδα να ξεπουλάν ιδεολογίες, παρατάξεις και την ίδια την χώρα για λεφτά και δύναμη.
Δεν ξέρω κανένα της ηλικίας μου να είναι εκδότης εφημερίδας, καναλιού η ραδιοφώνου και να πουλά ψεύτικες ειδήσεις και κατασκευασμένες αλήθειες. Ούτε γνωρίζω κανένα στα είκοσι του να επιβάλει την υποκουλτούρα ως μόδα και lifestyle. Κανένας από μας δεν έχει τόσο ξεφτιλίσει μέσα από ταινίες και δήθεν περιοδικά τον έρωτα και έχει ανάγει το sex ως απάντηση σε όλα και απόλυτο must.
Στα 25 μου δεν έχω γαμήσει τα τελευταία τριάντα χρόνια τόσο το σύστημα παιδείας. Δεν έχω νομιμοποιήσει την παραπαίδεια. Δεν ευθύνομαι για την απαξίωση των πανεπιστημίων. Δεν έχω ευθύνη για το μόλις 5%(ή και λιγότερο) του προϋπολογισμού για την παιδεία. Δεν διδάσκω λάθος την ιστορία στα σχολεία. Δεν φταίω για το χαμηλό επίπεδο των καθηγητών και τα ετοιμόρροπα σχολεία.
Οι έφηβοι δεν γνωρίζουν πώς να πηδούν τον εργαζόμενο και να του στερούν κεκτημένα ετών με μόνο σκοπό το κέρδος. Δεν γνωρίζουν από φοροδιαφυγή, απάτη και κομπίνες. Δεν αφήνουν οικογένειες στο δρόμο. Δεν δανείζουν για να τα πάρουν πίσω τριπλάσια μετά. Δεν πουλούν όνειρα μέσο τυχερών παιχνιδιών. Δεν ξέρουν να βάζουν το κέρδος πάνω από την ανθρώπινη ζωή.
Δεν χτίζουμε βιαστικά εργοστάσια, έτσι ώστε να καταρρεύσουν στο πρώτο σεισμό. Δεν ξέρουμε τίποτα από εθνικό οδικό δίκτυο και καρμανιόλες. Δεν γνωρίζουμε τίποτα για κακοτεχνίες σε δρόμους. Ούτε μας έτυχε ποτέ καμία ύποπτη απευθείας ανάθεση. Δεν ξέρουμε τίποτα από (ανύπαρκτες) υποδομές.
Κανείς μας δεν κυνηγάει πρεζάκια και χασικλίδες, για να τρέμει αργότερα μπροστά στους πραγματικούς κακοποιούς. Σε κανένα μας δεν «εκπυρσοκρότησε» όπλο. Κανένας μας δεν έδειρε ποτέ κανένα συνταξιούχο. Κανείς μας δεν έδειρε συνάδελφο του επειδή βρέθηκε στο δρόμο σε πορεία και κανείς μας δεν έριξε χημικά σε μαθητές.
Δεν ξέρω 18χρονους να προάγουν την απάτη. Δεν ξέρω 20χρονους να επευφημούν τη διαφθορά. Κανένας 14χρονος …
Τα χτυπήματα φανέρωναν την επιμονή αυτού που καλούσε. Πήρε τα χέρια από το keyboard και σήκωσε το κινητό.
- Έλα ρε Γεωργία, πως και έτσι;
- …
- καλά μωρέ. Τα γνωστά. Εσύ;
- …
- Τώρα; Όχι μωρε, τίποτα σπουδαίο.
- …
- ξέρω γω, ψιλοβαριέμαι να πω την αλήθεια, δεν …
- …
- καλά, σε πόσην ώρα;
- …
- κέντρο;
- …
- που;
- …
- καλά είναι. Καλά βάζω να κατέβει καμία ταινία, ετοιμάζομε και ξεκινάω. Οκ;
- …
- οκ φιλιά, τα λέμε μετά.
- …
- Bye.
Ξαναγύρισε στην οθόνη. Σκέφτηκε λίγο και άρχισε να πληκτρολογεί.
(ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ: Αύγουστος. Η ζέστη αποπνικτική. Αναμαλλιασμένος, φανερά βαριεστημένος και ιδρωμένος ο Νίκος έμπαινε στο ιντερνετάδικο. Η δροσιά του κλιματιστικού δεν ήταν αρκετή να αλλάξει την διάθεση του. Το πρωινό ξύπνημα ποτέ δεν ήταν στα φόρτε του. Έριξε ένα ανάθεμα από μέσα του με το θέαμα τόσων νεαρών παιδιών να βρίσκονται εκεί πρωί πρωί (άλλα από το προηγούμενο βράδυ) καταστρέφοντας άσκοπα εγκεφαλικά κύτταρα. Χαιρέτησε μερικούς γνωστούς γνέφοντας με το κεφάλι. Στο αφεντικό έκανε την τιμή να του μουγκρίσει μια καλημέρα. Στο βάθος είδε τελικά τον Κώστα. Με στόμα ξηρό και φωνή βραχνή τον καλημέρισε με τον τρόπο του.
- Τι με κουβάλησες εδώ γαμώ το χριστό σου;
Ο Κώστας που ούτε τον κατάλαβε, ξαφνιάστηκε.
- Ε; Α!
- Αυτιά ηλίθιε. Τελείωνε πάμε να φύγουμε, γρύλισε και σκούντηξε τον Κώστα.
- Τώρα, τώρα. Περίμενε λίγο γιατί…
- Τι να περιμένω μωρε μαλάκα; Με πήρες τηλέφωνο για να σε βλέπω να καίγεσαι;
- Ρε περίμενε λίγο, βρήκα ένα νέο site και μιλάω με ένα γκομενάκι από Αθήνα.
- Ρε μαλάκα, να χαρείς ρε συ. Τα νεύρα έδιναν την θέση τους στην απελπισία.
- Άκου, περίμενε ένα μισάωρο και μετά φεύγουμε. Την ψήνω να ανέβει ρε συ. Γαμιολάκι φαίνεται. Να δες
Ο Νίκος έσκυψε κάπως απρόθυμα πάνω από τον Κώστα και άρχισε να διαβάζει τον διάλογο. Η γκόμενα πράγματι ψηνόταν. Έγραφε για ελεύθερες σχέσεις, ανώνυμο σεξ, νέες εμπειρίες και γενικά προσπαθούσε να δείξει πόσο απελευθερωμένη είναι. Ο Νίκος κοίταξε τον Κώστα.
- Είδες;
- Είδα. Εσύ καμιά φωτογραφία είδες;
- Ναι ρε, καλό μουνάκι είναι.
Κλίκαρε πάνω στο όνομα της και άνοιξε το προφίλ της σε νέο παράθυρο.
-Μμμ, καλό είναι δεν λέω.
- Γι’ αυτό σε λέω ρε μαλάκα, κάτσε.
- Ε μωρε μαλάκα εγώ τι θα κάνω;
- Κάτσε και εσύ, βρες κανένα μουνάκι και για σένα.
- Την όρεξη σου είχα μωρε μαλάκα.
- Ε κάνε κάτι άλλο, έχει ανέκδοτα, έχει φόρουμ, έχει ένα σωρό.
Κοίταξε γύρω του. Η δροσιά του κλιματιστικού άρχισε να του καλοαρέσει.
- Καλά, μουρμούρισε. Μισή ώρα όμως ε;
- Ναι ρε να ψήσω την γκόμενα.
- Μόνο, και τόνισε την λέξη, αυτή την γκόμενα
- Ναι, ναι, είπε βιαστικά χωρίς καν να τον κοιτά, αφού ήδη είχε αρχίσει να γράφει και πάλι.
Ο Νίκος πήγε στο ταμείο και ζήτησε να του ανοίξουν τον υπολογιστή δίπλα στον Κώστα και γύρισε. Άνοιξε το msn και το mailbox του. Λίγο μετά άνοιξε έναν explorer και γύρισε προς τον Κώστα.
- Πως την είπες εκείνη τη σελίδα με το φόρουμ ρε;
ΤΕΛΟΣ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗΣ)
… και τέλος πάντων την Ιώαννα έστω και λίγο την ήξερα. Ότι ναρκωτικό της είχαν πασάρει, δεν τα διακίνησε κανένας 20χρονος – και αν το έκανε σίγουρα δεν έβγαλε τα λεφτά που έβγαλε ο μεγαλέμπορας που είμαι σίγουρος πως δεν είναι της γενιάς μου. Και φυσικά δεν την πήδαγε μόνο ο γκόμενος της με τους φίλους του, αλλά όπως είναι γνωστό και αρκετοί διακεκριμένοι «κύριοι».
Όλα τα παραπάνω τα έχετε κάνει εσείς οι σαραντακάτι και πάνω «φίλε» “scorpion46”. Και όσο και αν δεν θες να το παραδεχτείς για τα όποια στραβά της γενιάς μου φταίτε εσείς που αναλάβατε την διαπαιδαγώγηση της.
Τέλος πάντων εγώ κλείνω εδώ και στο τέλος όλων όποιος δεν μπορεί να σεβαστεί τους νεκρούς αυτό είναι πρόβλημα του.
Πάτησε «αποστολή» χωρίς να ξανακοιτάξει το κείμενο, όπως συνήθιζε. Ήταν ξενερωμένος με την όλη υπόθεση. Την Ιωάννα δεν την ήξερε και πολύ καλά. Μια δυο φορές της είχε μιλήσει. Δεν την είχε συμπαθήσει και πολύ. Βασικά του φαινόταν ηλίθια και αφελής και αυτό που τον εκνεύριζε περισσότερο ήταν η εμμονή της με τον μαλάκα που είχε για γκόμενο. Όσα είχαν ακουστεί βγήκαν τελικά αληθινά και ένωσε αηδιασμένος με όλα αυτά.
Δεν είχε, αρχικά, καμία όρεξη να εκφέρει την άποψη του στο φόρουμ και το εν λόγω ποστ. Αλλά το να κατακρίνεται έτσι μια κοπέλα και μια ολόκληρη γενιά, που μόλις πριν δυο μέρες την ψώνισε και σάλταρε από την ταράτσα, από κάποιον σαρανταφεύγα μαλάκα που έψαχνε γκόμενες στο ίντερνετ, ήταν κάτι που πραγματικά τον εκνεύριζε και δεν μπορούσε να το αφήσει έτσι.
Έβαλε κάτι να παίζει στο winamp και ξεκίνησε να ετοιμάζετε. Στον καθρέφτη του μπάνιου στάθηκε και κοίταξε το είδωλο του για αρκετή ώρα. «στα σαρανταπέντε μαλάκα μου καλό θα ήταν να πήδαγες και εσύ από καμιά ταράτσα», μονολόγησε και πήγε να κλείσει τον υπολογιστή.
