Στο μυαλό του μούχλα: Αντίο Θοδωρή

Τον αποχαιρετήσαμε τον αρχηγό. Τον τιμήσαμε και μας τίμησε με την παρουσία του τόσα χρόνια. «Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ, αρχηγέ, αρχηγέ»

Η φωτογραφία βέβαια είναι από αθλητικό site γιατί τον αρχηγό κάπου μόνο στα επίσημα τον είδανε, αλλά τέλος πάντων ΕΠΟ είναι αυτή και στην Ελλάδα ζούμε.

Οι Ισπανοί αποδείχτηκε ότι τελικά δεν ήταν κομπλεξικοί, γιατί το γήπεδο ήταν όντως χωράφι (όλοι σε κάποια φάση είχαμε το φόβο μήπως σκάσει μύτη κανένα κοπάδι πρόβατα).

Και το ματσάκι ΠΑΟΚ …ε συγγνώμη Ελλάδας – Ισπανίας καλό ήταν (σίγουρα ρε παιδιά δεν έπαιζε ο ΠΑΟΚ;). Ειδικά το πρώτο μέρος ήταν πολύ καλό.

Το κράξιμο, του κραξίματος στην κερκίδα. Πρώτα έκραζε όλο το γήπεδο τον Σαλπιγγίδη. Μετά τον έκραζε μόνο η 4 και μετά το υπόλοιπο γήπεδο έκραζε την 4 που έκραζε τον Σαλπιγγίδη!

Καλά ότι οι Θεσσαλονικείς είναι κομπλεξικοί το ξέραμε (ανάλυση του πως και γιατί σε άλλο πόστ. Προς το παρών απλά αναφέρω τη λέξη: Ψωμιάδης), αλλά να φωνάζουν επί 2 ώρες «γαμιέται ο ΠΑΟ και η Αθήνα» και «γαμιέται ο θρύλος και ο Πειραιάς» δεν το περίμενα.

Άλλοι «αγαπημένοι» της εξέδρας ήταν οι Νικοπολίδης, Καραγκούνης και Βύντρα. Ο καθένας για ξεχωριστούς λόγους. Το (πολύ) μπινελίκι το γλίτωσαν βέβαια, αλλά το δούλεμα όχι.

Ατάκες πολλές φυσικά, αλλά ξεχωρίζω ως τοπ αυτήν προς τον Βύντρα. Μετά από κάποια μαλακία του, κάποιος σχολίασε την επικείμενη μεταγραφή του στην Χέρτα Βερολίνου φωνάζοντας: «Ποια Γερμανία ρε. Στο Βέλγιο …ανθρακωρύχος να πας».

Αν και χώρα της Βορείου Αφρικής αποκτάμε σιγά σιγά Ευρωπαϊκές συνήθειες. Προς μεγάλη μου έκπληξη δεν ακουστήκανε γιούχα στον ύμνο της Ισπανίας. Όχι μονό αυτό αλλά χειροκροτηθήκαν κιόλας μετά το τέλος αυτού. Και προς ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη μου χειροκροτήθηκαν τα γκολ των Ισπανών (μωρέ μπράβο μας…).

Ωραία πέρασα δεν μπορώ να πω. Αν και μόνος, αν και παιδεύτηκα να γυρίσω(γήπεδο ΠΑΟΚ – Ντεπώ με τα πόδια), αν και η κάμερα μου έκανε νούμερα, εγώ δεν το μετάνιωσα καθόλου και γούσταρα.

Βέβαια επειδή ο Μούχλας είναι Μούχλας έχω και μερικές απορίες.

1) Η ΕΠΟ ήθελε πραγματικά να τιμήσει τον Ζαγοράκη; Ή απλά προέκυψε;
2) Αν δεν ξαναδούμε εθνική στη Θεσσαλονίκη, θα υπάρξει άνθρωπος να ρωτήσει στα σοβαρά «γιατί;»;
3) Ο Νικοπολίδης έχει κλείσει στην …τροχαία Πειραιά και εξασκείτε από τώρα;
4) Πόσοι παίχτες θα πρέπει να σπάσουν τα πόδια τους, για να παίξει αριστερά (και γενικά εδώ που τα λέμε) ο Σπυρόπουλος;
5) Ο Ρεχάγκελ τι όνειρο ακριβώς είδε στο ημίχρονο και έκανε τις αλλαγές που έκανε;
6) Οι άνθρωποι της Χέρτα τη ακριβώς είδαν και πληρώνουν για τον Βύντρα; Τέτοια κατάντια το γερμανικό ποδόσφαιρο πιά;
7) Με Καραγκούνη, Σαλπιγγίδη, Βύντρα, Γκούμα, Παπαδόπουλο, Τζιόλη, αλλά και τους πρώην Σεϊταρίδη, Μπασινά, Γκέκα, εγώ εθνική Ελλάδος ή ΠΑΟ είδα τελικά;
8) Τον Καψή που πάει και τον θυμάται ο Ρεχάγκελ;
9) Θα πει κανείς του Γερμανού ότι ο Άντζας δεν είναι αυτός που ήταν πριν 4 χρόνια; Ή θα τον αφήσουμε να το ανακαλύψει μόνος του(με κάποιο μάλλον τραγικό τρόπο);
10) Βλέποντας τον Γκέκα, πως ακριβώς νιώθουν οι άνθρωποι του ΠΑΟ, που τον άφησαν να φύγει για ένα κομμάτι ψωμί;
11) Η μέρα που ο Καραγκούνης θα σταματήσει να είναι εφετζής θα είναι και η μέρα που σταματήσει την μπάλα; Ή έχουμε ελπίδες και για πιο νωρίς;
12) Η γκόμενες πλέον αντί να πάνε για καφέ, τραβάνε στο γήπεδο;