Σκέφτομαι και γράφω...

…και σκεφτόμουν από το πρωί. Τι να γράψω, τι να γράψω; Για τα νεύρα που με πιάνουν όταν ακούω τις γραφικές παπαριές τύπου «bloggoσφαιρα» και «κίνημα των bloggers»; Για το ΑΕΚ – Sevilla; (Πολύ πράμα μιας και έχει και ένα άλφα background η ιστορία.) Για το ότι πήγα για μερικές ώρες Αθήνα και ξέμεινα πόσες μέρες; Για τον γνήσιο μαλάκα πάυλα έλληνα παύλα τουρίστα παύλα αριστερό παύλα ξύσε με να αλλάξω πλευρό;(αφορμή η επιστροφή του Φοίβου από Κούβα και Άγιο Δομίνικο). Για τη συναυλία των TOOL και τους πούστηδες της didimusic; Για τις εκλογές; Για την εθνική ποδοσφαίρου; Για την εθνική μπάσκετ (γαμώ το καντήλι σας κωλόπαιδα, πάλι 10 χρόνια από τη ζωη μας χάσαμε χτες). Για κάτι προσωπικά; Να συνεχίσω τις ιστορίες μου; Για την εκπαίδευση του secret agend της Λ.Δ.Θ;

Όχι κυρίες και κύριοι.

Σκέφτομαι και γράφω …τους πάντες στα παπάρια μου (ναι και εσένα που διαβάζεις αυτή τη στιγμή όποιος και αν είσαι).

Ο λόγος είναι ότι ξέρω πως δεν είμαι μόνος. Ο θεός Πανούτσος αποδεικνύει γιατί τον θεωρώ αδελφή ψυχή (τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά).